Dilimize Arapçadan geçen insicam sözcüğü, sücum fiilinden türüyor. Sücum, su gibi akmak, hiçbir engele takılmamak anlamına geliyor. İnsicam ise bir bütünü oluşturan parçaların birbirleriyle uyumlu ve düzenli olması durumunu ifade ediyor. Günlük hayatta, yazılı ve sözlü anlatımda akıcılık ve bütünlük anlamında sıkça kullanılıyor.
Türk Dil Kurumu (TDK) insicamı, uyum, düzen ve bütünlük olarak tanımlıyor. Edebiyat dünyasında hem manzum (şiir) hem de mensur (düz yazı) eserlerde üslubun akıcı olması insicamlı olmakla ilişkilendiriliyor. İnsicamlı bir anlatımda sözcükler ve cümleler arasında doğal bir akış bulunuyor, okuyan veya dinleyen kişi anlatımı zorlanmadan takip edebiliyor.
İnsicamı bozmak ise bir metnin ya da konuşmanın düzenini ve uyumunu kaybetmesi anlamına geliyor. Bu durum, okuyucunun ya da dinleyicinin odaklanmasını zorlaştırabiliyor ve anlatımın etkisini azaltabiliyor.
Bir yanıt yazın