Eşyaların değerlerine ve yararlarına bakılmaksızın biriktirilmesine istifleme bozukluğu (dizpozofobi) adı veriliyor. İstifleme bozukluğuna sahip kişiler eşyaları biriktirme konusunda aşırı istek duyarken onlardan vazgeçme konusunda ise yoğun sıkıntı hissediyor.
Biriktirilen nesnelerin çeşitli ve düzensiz olması istiflemeyi koleksiyonculuktan ayırıyor. Koleksiyoncular belirli bir alana yönelik nesneleri düzenli şekilde toplarken istifçiler; broşürleri, promosyon ürünlerini, ambalajları, plastik şişeleri veya kutuları dağınık şekilde biriktiriyor.
Çok sayıda nesnenin biriktirilmesi; ev, iş yeri ve bahçe gibi kişisel alanların dolmasına neden olduğundan bu alanların normal şekilde kullanılmasına engel oluyor. İstifleme yapan kişilerin yaşam alanlarının tamamının dolmasını ise aile üyelerinin veya belediye gibi kurumların müdahalesi engelliyor.
İstifleme yapan kişilerin sosyal etkileşimleri çok az olduğundan aile, iş ve okul gibi sosyal alanlardaki işlevsellikleri önemli ölçüde azalıyor.
İstifleme bozukluğu tek bir nedenle açıklanamıyor. Biyolojik, psikolojik ve sosyal faktörlerin etkileşimi sonucu ortaya çıkabileceği düşünülüyor. Ayrıca yoğun stres ve travmatik yaşam olayları istifleme bozukluğunu tetikleyebiliyor.
Öz bakımları ve sosyal ilişkileri önemli ölçüde yetersiz hale gelen istifçiler psikolojik destek almayı çoğunlukla kabul etmiyor. Yakınlarının desteği ve zorlamasıyla tedaviye başvuran kişilere bilişsel davranışçı terapi ve ilaç tedavisi ile müdahale ediliyor.
Bir yanıt yazın