Diyabetlilerde fiziksel aktivite daha iyi glisemik kontrol, azalmış insülin direnci, kan basıncı dengesi ve ağırlık kaybının sürdürülmesine katkı sağlıyor.
Koşu ve yürüyüş gibi aerobik egzersizler hem tip-1 hem de tip-2 diyabette periferik nöropati gelişimini yavaşlattığı biliniyor. Periferik nöropati, çevresel sinir sistemindeki sinir liflerinin hasar görmesi sonucunda ortaya çıkıyor.
Yapılan çalışmalarda 3 aylık kan şekeri ortalamasının yani hemoglobin A1c’nin azalması için haftada 150 dakikadan fazla egzersiz yapmak gerekiyor.
Yapılan başka bir çalışmada HIIT olarak isimlendirilen yüksek yoğunluklu aralıklı antrenmanın sürekli orta yoğunluklu egzersize kıyasla tip 2 diyabetli bireylerde glisemik kontrolü daha fazla iyileştirdiği gösteriliyor.
Tip 1 diyabetli kişilerde yüksek yoğunluklu aralıklı egzersiz aktivite süresi boyunca sürekli aerobik egzersizden daha az hipoglisemi riski ile ilişkili olduğu biliniyor. Aerobik egzersizle karşılaştırıldığında direnç egzersizleri ise yine tip 1 diyabetli bireylerde daha az hipoglisemi riski ile ilişkilendiriliyor.
Tip 2 diyabetli yetişkinlerde direnç egzersizi insülin direncini azaltıyorken kas gücünü, yağsız kas kütlesini ve kemik mineral yoğunluğunu artırıyor.
Diyabette egzersizin kişiye göre planlanması gerektiğini vurgulayarak içeriğimi tamamlıyorum. Diyabetle yaşayan bireylerin egzersiz yaparken dikkat etmesi gerekenlere buradan ulaşabilirsiniz. Herkese sağlıklı günler diliyorum.
0 yorum